کرونا

پسراو دختر گلم الان که این پست رو دارم مینویسم تقریبیه  1ماهه درگیر یه ویروس جدید به اسم کویید 19 یا کرونا هستیم. یه فاجعه جهانی که از چین شروع شد و متاسفانه بخاطر بی تدبیری مسوولین، کشور ماروهم دربرگرفته ، یه فاجعه خیلی بزرگ که هیچ کس فکرشو نمیکرد این ویرروس خیلی خطرناک باشه که روزانه جان این همه ادم رو بگیره ، امار ها نشون میده تقریبا 2500 نفرتاحالا کشته شدن. بیمارستانها ظرفیتشون پر شده و روز به روز تعداد مبتلایان بیشتر و بیشتر میشه.

اسفند قشنگیش به بیرون رفتن و خرید سفره هفت سین و لباسهای نو بود، قشنگیش به شلوغی خیابونها و بدو بدوی مردم تا اخرین لحظه سال. قشنگیش به استشمام شکوفه های بهاری و هوای تازه نفس و پیاده روی های لذت بخش. اما حالا از همه اینها  که کوچیکترین و معمولی ترین حقمون  هستن محرومیم و برای زنده ماندن مجبوریم از کسایی که دوستشون داریم حتی پدر و مادر دوری کنیم تا مبادا با پخش این ویروس لعنتی خودمون و خانواده هامون رو به خطر بندازیم.

امسال عید نداریم. نه سفره هفت سینی درکار هست نه لباسی نو...  نه به خانه کسی میرویم و نه مهمانی خونمون میاد. باید این دوران رو بتونیم پشت سر بزاریم.

تماسهای تصویری از طریق واتس اپ به خاله جون و بزرگترها مثل عمو و دایی و غیره برقراره. و فقط میتونیم احول همدیگرو رو از پشت گوشی بپرسیم .

مدارس کشور  هم از اول اسفند رسما تعطیل شدن و کار اموزش بچه ها به عهده مادرها افتاده. معلم عرفان هر روز تو کانال تدریس میکنه و کلی تکلیف بهشون میده و باید تو خونه باهاش کار کنم تقریبا میشه گفت 50 درصد وقت من توسط عرفان به دیکته گفتن و حل مسائل و تکلیفهاش و گفتن  "بنویس، بنویس " سپری میشه. بقیه وقتمون هم با آرمان و فرحناز  و کارهای روزمره و دیدن فیلیمو ... البته یه جنگ اعصاب هم واسم راه انداختین چون تو خونه این ،مدام حوصلتون سر میره ارمان به وسایل عرفان  دست میزنه و عرفان هم کتک میزنه ارمان و جنگ و دعواهاتون هم شروع میشه...

 انشالله این دورانم به خوبی تموم میشه و از قرنطینه میاییم بیرون و باشد که قدر یکدیگرو بیشتر بدونیم.